Vacation and flying home

Hallo allemaal,

Hierbij mijn laatste verslagje vanuit Suriname. De laatste 2 weken zijn mijn vader en zus overgekomen uit Nederland en hebben we vakantie gehouden in Suriname

Op zaterdag 24 mei zijn ze dan eindelijk geland, met een paar rondjes extra boven Suriname (vanwege het slechte weer) hebben ze, gelukkig, veilig en wel voet aan de grond gezet.
Het was ook voor het eerst na 5 maanden dat ik onweer hoorde, wat hebben we toch een geluk, het regenseizoen is echt begonnen!!!
Na het ritje van het vliegveld naar het resort hebben we nog even wat gegeten en hebben we de oogjes dichtgedaan. Maar ikkuhh niet ik heb na al die tijd geen last meer van het tijdsverschil. het werd dus nog gezellig aan de bar.

Zondag was er geen tijd om uit te slapen, want ik had de hele dag volgepland. Allereerst even snel een ontbijtje naar binnen werken om vervolgens via het centrum, de stad te verlaten. Op naar mast 35. daar heb ik de zandafgraving van Haukes laten zien.
Daarna de dragrace baan bezocht, maar er was jammer genoeg niet veel actie. Dan maar snel naar het bushclearing project toe. Met de auto op de modderige paden, werd het bij pap een beetje wit om de neus haha. We zijn gelukkig niet vast komen te zitten en ik heb ze een goed beeld laten zien wat hier nu precies gebeurd.
Vervolgens naar de aangevaren brug, dat is ook zeker de moeite waard om even te bekijken.
Op de terugweg richting de stad hebben we een broodje gegeten en zijn we richting blauwgrond gegaan. Aldaar wachten een bootje op ons om de dolfijnen te gaan spotten, die met de stroming vanaf de Atlantische oceaan de Surinamerivier opkomen en visa versa. Op Margaretha hebben we een broodje gegeten, waarna de terugweg in gang werd gezet met een prachtige ondergaande zon.
Het eerste dage vakantie zit erop, gelukkig volgen er nog vele.

De maandag is aangebroken, ook dit dagje is al gepland van te voren dus eerst, hop, de oost-westverbinding op richting Frans Guyana. Daar heb ik een aantal weken, zo niet maanden onder de bruggen gezeten. dat wil ik mijn vader en zus uiteraard ook laten zien. Dit tripje viel letterlijk in het water, want er kwam me toch een bui uit de lucht vallen poepoe. Gelukkig was dat pas bij de laatste brug. Terug richting Paramaribo hebben we nog een tussenstop gemaakt in Tamanredjo. Het bij mij immers bekende ‘Maggie’ huisje waar ze de lekkerste loempia’s hebben kan ik natuurlijk niet overslaan. Daar hebben we dit keer gekozen voor een saoto soep, ‘’HEERLIJK’’. Nadat de soep verdwenen was in onze maag zijn we richting het kantoor van Haukes Construction N.V. gereden. Daar heb ik mijn vader en zus kennis laten maken met mijn (inmiddels ex) collega’s en heb ik ze het terrein laten zien.
Daarna was het tijd voor ontspanning, hop het zwembad in, en een relax avondje op het resort gehad.

Dinsdag en woensdag stonden in het teken van ZEESCHILDPADDEN een tweedaagse trip naar Matapica in het uiterste noorden van Suriname. Met een bootje werden we naar de andere kant van de Surinamerrivier gebracht, waar we vervolgens eerst een rondleiding kregen op fort Nieuw Amsterdam. Daar is een museum met een hoop verhalen over de koloniale tijd van Suriname.
Ons reis ging verder richting Margaretha daar waren we zondag ook al geweest wat een toeval!!! Alleen deze keer zouden we verder gaan dan alleen Margaretha. Met een bootje voeren we langs verschillende plantages. Tot we bij een stuw aankwamen, daar moesten we even gebruik maken van onze spierkrachten. Het bootje moest namelijk over een helling geduwd worden. Met de nodige grappen, vertrokken we richting de mangrovebossen, heel indrukwekkend. Na een aantal uurtjes gevaren te hebben kwamen we uit bij Matapica strand. Daar stonden de opzichters ons al op te wachten, om te helpen met onze bagage. Een prachtig strand, voor ons helemaal alleen, uitstekend dus!!! Na de lange boottocht was het wel even lekker om de benen te strekken dus besloten we een wandeling over het strand te gaan maken. Gewoonlijk komen de zeeschildpadden pas ’s nachts aan land, maar het toeval was aan onze zijde want, op klaarlichte dag kwam daar een schildpad aan. Jammer genoeg maakte zij na een paar minuten alweer rechtsomkeert richting de zee, maar we hebben de eerste gezien. Na het avondeten toen het goed donker was keerde we weer terug naar het strand, en jawel hoor de eerste zeeschildpad die eieren aan het leggen is, is gespot. Door zachtjes dichterbij te komen hebben we het hele proces gezien. Geweldig hoe zo’n beest haar nest graaft. Met een voldaan gevoel vertrokken we richting onze hangmat. Die lag niet heel comfortabel, dus maar weinig uurtje geslapen.
De volgende dag vertrokken we weer richting Paramaribo, met nog een bezoekje aan een plantage was het een geslaagde 2 daagse trip. Helemaal vol met ‘’Good Feelings’’ gingen we terug naar het resort waar het zwembad alweer op ons wachten.

Donderdag was het tijd voor een bezoekje aan de goudmijn. Wat is dat toch immens groot zeg. We hebben alles op het terrein kunnen bezoeken en bekijken, behalve het goud zelf. Dat is natuurlijk streng beveiligd. Haukes N.V. heeft het hele terrein van de goudmijn boom-vrij gemaakt, en de infrastructuur er aangelegd. Na alle grootte machines goed in ons te hebben opgenomen. Zijn we verder gereden naar het stuwmeer. Daar hebben we bovenop bij de stuwdam gestaan, met een schitterend uitzicht over het stuwmeer. We vervolgende onze weg weer richting Paramaribo, even rusting aan doen bij het resort want de volgende dagen beloven intensief te worden, we gaan namelijk 4 dagen het binnenland van Suriname in.

Voor de aankomende 4 dagen hebben we dus een trip naar het binnenland gepland. We moesten verzamelen bij Het Vat in het centrum van Paramaribo. Daar kwamen we erachter dat er nog 2 dames moet ons meegingen, kei gezellig. Hop met zijn alle de bus in en kennis gemaakt met de reisleider Winston. Daarna richting het vliegveld, om vervolgens het asfalt te verlaten en over de bauxiet weg het binnenland in te gaan. Na een paar uurtjes hobbelen kwamen we aan bij een klein dorpje aan de rivier, waar we de boot opgingen.
Mijn vader heeft een mooie camera inclusief kapje voor bescherming van de lens. Maar het kapje was een beetje vies dus leek het hem een goed idee om hem even in het water te houden. Het kapje zat er nog geen seconde in het water of, weg was het kapje, HAHA!!!
Na een aantal uurtjes op het water, kwamen we aan op het resort, en onze eerste indruk was WOUW!!! Nadat we onze tassen op de kamer hadden gegooid zijn we het eiland gaan verkennen, en wat bleek, er was zelfs een air-strip op het eiland, voor mensen die niet zo lang willen reizen. Na het avondeten hebben we zowat meteen de ogen dichting gedaan, omdat we bekaf waren van de trip.
De volgende morgen gingen we ons wassen in de rivier. Nadat we ze schoon als poes waren, kregen we een heerlijk ontbijtje. Alles was voor handen pasta pindakaas en zelf hagelslag. Tijdens het ontbijt kregen we ook uitleg wat er vandaag ging gebeuren, een tripje naar de raleighvallen, dat is een stroomversnelling / waterval waar je heerlijk tussen de rotsen kunt liggen in het water.
Onder leiding van de lokale gids Hugo werden we door het bos geleid en kwamen we allerlei verschillende bomen tegen. Eenmaal aangekomen bij de watervallen was er niks gelogen van die ochtend, het was er prachtig en het water had een lekker temperatuurtje, ultiem genieten dus.
Op de terugweg werd ons verteld dat we niet perse met de boot terug hoefden, we mochten ook zwemmend terug naar het resort. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer vertellen, samen met mijn zus sprongen we uit de boot het water in om voor de derde keer vandaag heerlijk af te koelen.
Na deze intensieve trip kwamen we terug op het resort voor het avondeten. Daarna lekker het bed in want de volgende dag zal een hele zware worden zo vertelde de gids.

Op de zondag was het dan zover, we gingen naar de Voltzberg. Een wandeling van 8 kilometer door de jungle, dat is al een uitdaging op zichzelf maar daarna moesten we ook nog een keer 240 meter omhoog. Tijdens de wandeling zijn we allerlei verschillende plant- en diersoorten tegenkomen. Mijn vader had zelfs een slang gespot op nog geen halve meter afstand. Aangekomen bij de berg bleek het een grote steen te zijn, die bij regen echt niet beklommen kon worden. Maar gelukkig was het droog dus konden we aan de klim beginnen. Met behulp van lianen en ik weet niet wat nog meer hebben we onszelf omhoog gehesen. Gelukkig niet voor niks want het uitzicht bovenop de berg was hemels. Na de nodige foto’s gemaakt te hebben en alle bomen geteld, werd het tijd om weer naar beneden te gaan. We moesten voor het donker weer terug zijn op het resort, omdat niemand graag in het donker door de jungle loopt, dat ging dus behoorlijk snel. Eenmaal uit de jungle, helemaal bezweet, was het een verademing dat we het water in konden springen. Afgekoeld en wel gingen we terug met het bootje naar het resort. Waar mijn zus het laatste avondmaal heeft bereid. Het was heerlijk. Nadat ons buikje goed gevuld was gingen we een wandeling maken naar de air-strip om naar de sterren te kijken.

Op de eerste dag van de week was het avontuur voorbij en gingen we ons klaarmaken voor de terugreis. Maar voordat we terug gingen natuurlijk eerst een duik in de rivier. Toen was het toch echt tijd om terug naar Paramaribo te gaan. Een lange boottocht gevolgd door een busreis was vrij pittig. Maar gelukkig konden we een verfrissende plonsje maken in de cola creek. Het heet cola creek omdat het water dezelfde kleur heeft als cola. Dat komt doordat er heel veel ijzer in het water zit.
Daarna was het nog een klein stukje rijden tot Paramaribo. Eenmaal terug in het resort hebben we vrij weinig gedaan.

Dinsdag was relax dag er stond die dag niks op de planning. We besloten om een wandeling door de stad te maken en bij fort Zeelandia naar binnen te gaan. Na een broodje gegeten te hebben besloten we om rustig aan we terug te gaan naar de auto, omdat het zo warm was. In de middag was het rustig aan doen bij het zwembad. Tegen de avond hebben we lekker gegeten op het resort om vervolgens rustig aan te doen voor de trip van de volgende dag.

De laatste dag is dan eindelijk aangebroken, morgen vlieg ik naar huis.
Wat normaal mensen als eerste gaan doen ga ik als laatste doen, namelijk naar de Brownsberg. Deze berg is goed bereikbaar met de auto vanuit Paramaribo.
Na een stevig ontbijt in het resort, en een lunch te hebben gekocht waren we klaar om richting de berg te gaan. Het was ongeveer anderhalf uur rijden. Vanuit Haukes Construction N.V. kon ik nog een goede 4x4 lenen zodat de berg makkelijk te bedwingen was. Want zoals zoveel wegen in Suriname was ook de weg omhoog een route vol met kuilen en gaten.
Op de route stonden ook een paar mooie borden namelijk, de komende 10 km toeteren. Dit vanwege de smalle weg met scherpe bochten. Eenmaal bovenop waren we, met uitzondering van de opzichter, helemaal alleen op de berg.
De Brownsberg is beroemd om zijn vele diersoorten en verschillende watervallen. Wij gingen met zijn drieën ook naar een waterval, en wel de Ireneval. Na een afdaling van enkele tientallen meters over een smal bergpad kwamen we bij de waterval, waar we nog een keer lekker gedoucht hebben.
Daarna wilde we graag door naar de volgende waterval maar we hadden de kilometers van de afgelopen dagen nog goed in de benen zitten, dus besloten we omhoog te gaan terug naar de auto.
De ochtendmis was weggetrokken waardoor er een fenomenaal uitzicht over het stuwmeer te zien was, GE-WEL-DIG.
De weg terug naar Paramaribo ging vrij snel, voordat we het wisten stonden we weer voor het resort, Daarna heb ik de auto terug gebracht naar Haukes Construction N.V. en voor de laatste keer afscheid genomen van al mijn collega’s. Eenmaal terug bij het resort, heb ik een begin gemaakt aan het inpakken van mijn koffer.

De volgende dag zetten het vliegtuig koers richting Nederland, Schiphol. 9 uurtje vliegen en ik ben weer thuis.

5 maanden Suriname Het was: goed, heerlijk, lekker, vriendschap, dansen, muziek, warmte, eten, samen, schoonheid, ontspannen, knap, gezellig, comfortabel, grandioos, prettig, vermakelijk, natuur maar bovenal GENIETEN.

Dit was ook mijn laatste blog die ik geschreven heb. Ik hoop dat jij als lezer ervan genoten hebt. Af en toe was het best moeilijk om de zinnen op papier te krijgen, omdat er zoveel andere leukere dingen te doen zijn. Maar ik ben blij dat het me toch gelukt is, want nu staat deze herinnering voor altijd op papier.

Al ga ik nu naar huis ik weet één ding zeker, ik kom een keer terug.